Смирението се состои во тоа во никој случај да не се сметаш себеси за нешто, во сè да ја отсекуваш својата волја, на сите да им се покоруваш и без вознемирување да го поднесуваш тоа што ќе ти дојде однадвор. Такво е вистинското смирение во кое нема место за суетата. Смирениот не треба да се труди да го покажува своето смирение со зборови, а исто така не треба намерно да прави ниски дела - бидејќи и едното и другото водат кон суета, му пречат на успехот и причинуваат повеќе штета отколку полза. Но, кога нешто ќе му заповедаат не треба да противречи, туку да го исполни тоа со послушание, и тоа е она што води кон успех и во вистинско смирение.

Преп. Јован Пророк
Раководство, 275