Послушанието им е потребно не само на монасите, но и на секој човек. Дури и Господ бил послушен. Гордите и своеглавите не допуштаат во нив да живее благодатта и затоа никогаш немаат душевен мир, а во душата на послушниот лесно влегува Светиот Дух и му дава радост и покој. Оној којшто носи во себе барем малку благодат, тој со радост му се потчинува на секое началство. Тој знае дека Бог управува и со небото и со земјата и со адот и со него самиот и неговите работи и со сè што е во светот и затоа секогаш е спокоен.

Преп. Силуан Атонски
Списи, XV.2