Свети Константин Кавасила, Архиепископ Охридски
18 октомври (по стар стил)
Свети Константин Кавасила се живееше во бурна епоха на постојани војни и борби за превласт меѓу христијанските владетели на распарченото Источно Римско Царство. Се роди во Драч, во познатото семејство Кавасила. Како припадник на благороднички род, Константин уште од младоста се стекна со солидно високо образование, како во областа на световните науки така и во сферата на духовните знаења. Околу 1220 година беше ракоположен за Струмички епископ. На струмичката катедра напиша два молебни канона за светите Петнаесет Тивериополски маченици, кои се негови први химнографски творби. Благодарение на неговата посветеност во служењето на народот Божји во Струмичката епархија, беше забележан духовен процут на епархијата, за што епископот Константин беше пофален од самиот архиепископ Охридски, Димитриј Хоматијан. Како ревносен пастир, свети Константин набргу беше поставен со митрополитско достоинство во градот Драч. На митрополитската катедра во својот роден град остана сè до неговиот избор за Охридски архиепископ, малку пред 1250 година. Како архиепископ, состави еден молебен канон за свети Климент Охридски и два во чест на свети Наум Охридски. Поради бурните политички премрежја кои следеа по Четвртата крстоносна војна и падот на Константинопол под власта на Латините, во 1257 година архиепископот Константин Кавасила беше заробен и затворен од страна на Никејскиот император Теодор Ласкарис. Во 1259 беше ослободен од страна на Михаил Палеолог, наследникот на Теодор Ласкарис на тронот, и вратен на Охридскиот престол. Свети Константин Кавасила се упокои во Охрид на 18 октомври, предавајќи ја својата душа во рацете Христови.
