Светиот Агапит исповедник, епископ Синадски
18 февруари (по стар стил)
Роден е во Кападокија, за време на управувањето на имераторите Диоклитијан и Максимиан. Неговите родители беа христијани. Од младоста се стремеше кон монашки живот, та стапи во манастир, каде што се подвизуваше во пост, молитви и служење на браќата на обителта. Господ го удостои светиот Агапит со дар на чудотворење. Кога императорот Ликиниј дозна дека монахот Агапит има голема физичка сила, тој и покрај неговото противење, беше земен за воена служба. Во времето на прогонот на христијаните, подигнат од Ликиниј, светиот Агапит се приброи кон мачениците Виктор, Доротеј, Теодул и Агрипа и беше ранет со копје, но остана жив. По смртта на Ликиниј, му се укажа можност да се ослободи од воената служба. Имено, светиот цар Константин Велики дозна дека по молитвите на Агапит се извршуваат чуда, па кон него го прати својот болен слуга, кој доби исцеление. Царот сакаше богато да го награди Агапит, но тој побара само едно нешто: да му биде дозволено да ја остави воената служба и да се врати во својот манастир. Тоа му беше дозволено, и тој се врати во обителта. Скоро потоа, Синадскиот епископ го повика кај себе светиот Агапит и го ракоположи во презвитерски чин. По смртта на епископот, Агапит беше еднодушно избран од свештенството и од народот за епископ на Синадската катедра. Тој мудро управуваше со својата паства, поучувајќи ги сите во православната вера и во добродетелен живот. По неговите молитви се извршија многубројни чуда. Мирно се упокои во 4 век.
