Нè повлекува со себе потокот на минливите нешта, но во тој поток како да пораснало дрво – Господ наш Исус Христос. Тој примил плот, умрел, воскреснал и се вознел на небесата. Тој се согласил да биде во потокот на минливото. Те влече ли стрмоглаво тој поток? Држи се за дрвото. Те опфатила ли љубов за светот? Држи се за Христа. Поради тебе Тој постана времен, за ти да станеш вечен, затоа што тој така постана времен, што при тоа остана вечен... Колку е голема разликата меѓу двајца луѓе кои се во затвор, ако едниот од нив е затвореник, а другиот е посетител! Човек оди кај својот пријател да го посети, и тогаш се чини дека и двајцата се во затвор, но меѓу нив има голема разлика. Едниот таму издржува казна, а другиот принесува човекољубие. Така и во нашата смртност: нас тука нè држи вината, а Христос дојде од милосрдие; Тој влезе кај затвореникот како ослободител, а не како обвинител

Блаж Августин
Послание кон Партјаните, II.10