Свети Јован Рус, исповедник
27 мај (по стар стил)
Роден е кон крајот на 17 век во Малорусија. Служеше како војник во армијата на Петар I и учествуваше во руско-турската војна. Беше заробен од татарите, и предаден на Турците. Турците се обидуваа затворениците да ги преобратат во муслиманската вера, и оние кои се противеа беа многу мачени. Но, при сето тоа младиот Јован не потклекна, туку остана цврст во својата вера. Некој турски бег го купи за да му биде роб, го постави да живее во штала, помеѓу животните, и постојано го малтретираше за да се откаже од верата, но светиот Јован му рече: „Ќе ти служам во сè, но дури и да ме убиеш нема да се откажам од Христа и од православната вера.“ Помина повеќе години живеејќи заедно со скотовите и поднесувајќи секакви малтретирања и потсмевања, но сепак, тој ревносно му служеше по цели денови на својот господар, бегот, додека ноќите ги поминуваше во молитва кон Господа. Повремено, скришум одеше да се моли во блискиот храм на великомаченикот Георгиј, каде што се причестуваше на празниците. Поради неговата смиреност, Господ почна преку него да врши разни чудеса. Еднаш, кога неговиот господар, бегот, беше на аџилак во Мека и Медина, неговите домашни приготвија трпеза и силно посакуваа и бегот да јаде заедно со нив, бидејќи беше подготвено неговото омилено јадење. Кога го чу тоа, Јован зеде една чинија и рече: „Јас ќе му ја однесам оваа храна на мојот господар.“ На тоа сите се изнасмејаа, и заради потсмев му дадоа една чинија од јадењето, а кога тој подоцна им соопшти дека му го предал јадењето на бегот, го обвинија дека самиот го изел. Но, кога бегот се врати од патувањето, ја донесе со себе чинијата која го носеше обележјето на неговиот дом, и раскажа дека на чудесен начин му била принесена во пустината. По тој настан, бегот го ослободи Јован и му дозволи да живее како што сака, но Јован замоли да остане да живее во шталата како и до тогаш. Заради сите маки, се упокои на млада возраст од 36 години. Пред смртта, побара свештеникот да го причести, а свештеникот плашејќи се да дојде со Светата Причест во домот на турскиот бег, ја скри Причеста во едно јаболко кое му го даде на Јован. По причестувањето, Јован му ја предаде својата душа на Господа, на 27 мај 1730 година. Три години по неговото упокоение, на местото каде што беше закопан христијаните навечер гледаа столб од светлина, та се решија да го откопаат, и го најдоа неговото тело сосема нераспаднато. Светителот почнаа да го почитуваат не само православните, туку и Ерменците и Турците. Неговите мошти сè уште се нераспаднати и се наоѓаат на островот Евија, во Грција, и постојано преку нив се случуваат многу исцеленија и чудеса.
