Некој монах живеел во манастир и постојано се гневел. И решил: „ќе заминам од овде во осамено место, и бидејќи таму со никој нема да имам работа, ќе ме остави страста на гневот.“ Го напуштил манастирот и се населил во некоја пештера, сам. Некој ден, откако наполнил еден сад со вода, монахот го оставил на земјата, а садот се превртел надолу. Земајќи го, наполнил вода по втор пат, но садот повторно се превртел. Доаѓајќи си на себеси тој сфатил дека со него си поигрува ѓаволот и рекол: „еве јас се оддалечив во осаменост и победен сум од него! Ќе појдам повторно во манастирот; бидејќи секаде се потребни трпението и помошта Божја!“ И се вратил на претходното место.
Древен старечник, 7. 38
