Роден во Кападокија од благочестиви родители, Василиј и Евдокија. Во времето на царот Теофил (829–842) Евдоким беше млад офицер во војската. Но, и како војник вложуваше секаков напор за да живее според евангелските заповеди. Непорочно ја чуваше својата чистота и одбегнуваше дури и да зборува со која и да е жена освен со мајка си; беше милосрден кон бедните, грижлив во читањето свештени книги и уште погрижлив во молитвите кон Бога. Одбегнуваше суетни забави и празнословие. Беше „Среде метежот и суетата на светот, како крин меѓу трње и како злато насред оган“. Заради неговите необични добродетели царот го постави за војвода кападокиски. На таа висока положба Евдоким се грижеше да биде праведен пред Бога и кон луѓето. Но, по Божја Промисла се упокои рано, во својата триесет и трета година. Неговите мошти се пројавија како целебни. Еден полуден човек се допре до неговиот гроб и оздраве, а и едно фатено дете се крена и стана здраво. По осумнаесет месеци неговата мајка го отвори ковчегот и го најде неговото тело како живо, без било каков знак на распаѓање. А од телото на светителот излегуваше прекрасен мирис. Подоцна моштите му ги пренесоа во Цариград и ги погребаа во новата црква на Пресвета Богородица, усторена од благочестивите родителите на овој праведен Евдоким.
д | н | с | Април 2024 |
---|---|---|---|
П | 1 | 19 | |
В | 2 | 20 | |
С | 3 | 21 | |
Ч | 4 | 22 | |
П | 5 | 23 | |
С | 6 | 24 | |
Н | 7 | 25 | |
П | 8 | 26 | |
В | 9 | 27 | |
С | 10 | 28 | |
Ч | 11 | 29 | |
П | 12 | 30 | |
С | 13 | 31 | |
Н | 14 | 1 | |
П | 15 | 2 | |
В | 16 | 3 | |
С | 17 | 4 | |
Ч | 18 | 5 | |
П | 19 | 6 | |
С | 20 | 7 | |
Н | 21 | 8 | |
П | 22 | 9 | |
В | 23 | 10 | |
С | 24 | 11 | |
Ч | 25 | 12 | |
П | 26 | 13 | |
С | 27 | 14 | |
Н | 28 | 15 | |
П | 29 | 16 | |
В | 30 | 17 |