Ако човек нема воопшто никакви грижи за себеси, заради љубовта кон Бога и добродетелните дела, знаејќи дека Бог ќе се погрижи за него, тогаш таквата надеж е вистинска и мудра. А ако човек сам се грижи за своите работи, а се обраќа со молитва кон Бога само кога ќе му се случи неволја со која тој не е силен да се справи, и дури тогаш почнува да се надева на Бога, тогаш таквата надеж е пуста и лажна. Вистинската надеж го сака само Царството Божјо... Срцето не може да има мир додека не стекне таква надеж. Таа ќе го смири и ќе влее во него радост

Преп. Серафим Саровски
Поуки, 4.