Кај секој што оди на грев мислите како да се закочени и видот како да е повреден и не распознава, бидејќи лукавиот кој нè поттикнува и нè заведува, ни го раслабува и замаглува гледањето. А после постапката тој го става пред нашите очи направеното и жестоко го открива тоа, што претходно со многу лукавства го сокривал, па разоткривајќи ја тежината на направеното се труди да го турне оној кој што згрешил во очај.

Св. Фотиј Велики
Амфилохии, 14